Choć priorytetem przy tworzeniu modelu była wygoda i łatwość prowadzenia, Celica musiała też sprawdzać się podczas jazdy w zakrętach, aby zyskać uznanie prawdziwych fanów motoryzacji. Na szczęście jej wersje z niezależnym zawieszeniem przednim i 4-drążkowym tylnym, które doskonale się sprawdzało podczas pokonywania ciasnych zakrętów i krętych dróg, nie rozczarowały kierowców.

W 1985 roku światło dzienne ujrzała Celica czwartej generacji, która stała się symbolem znaczących zmian. To właśnie w tym modelu zastosowano nowy układ napędu na przednie koła, który zastąpił wykorzystywany wcześniej napęd na tylną oś. Szczególnie ważna była premiera modelu GT-Four z 1986 roku. Samochód ten wyposażono w stały napęd na cztery koła i dynamiczny silnik 185 KM z rozrządem DOHC, czyli najpotężniejszy 2-litrowy silnik na rynku japońskim. To między innymi dzięki niemu Toyota zdecydowała się stanąć do wyścigu World Rally Championship (WRC).

Zespół nie musiał długo czekać na sukces. W 1990 roku Carlos Sainz zdobył tytuł rajdowego mistrza świata (był to pierwszy taki laur dla japońskiego producenta), a zespół, który reprezentował, drugie miejsce w walce o mistrzostwo producentów. W 1992 roku powstało specjalne auto z homologacją WRC o nazwie GT-Four RC (Rally Competition). To właśnie ten model znalazł się na czele wyścigu po mistrzostwo WRC kierowców i producentów. W 1993 roku prowadził je Juha Kankkunen, a w 1994 roku — Didier Auriol.

Ci, którzy wówczas byli świadkami prezentacji tego wyjątkowego auta, nie zdawali sobie sprawy, że w 1999 roku na rynku pojawi się siódma generacja Toyoty Celica, która stanie się zwieńczeniem jej historii. Po 35 latach, siedmiu wyjątkowych generacjach, licznych zwycięstwach w zawodach sportów motorowych i ponad 4 milionach sprzedanych egzemplarzy historia Celici dobiegła końca. Na szczęście wspomnienia o tej najjaśniejszej z gwiazd zostaną z nami jeszcze długo…